Ustawa o obowiązkach w zakresie informowania o zużyciu energii przez produkty wykorzystujące energię

Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych zasobów przez produkty związane z energią (Dz. Urz. UE L 153 z 18.06.2010, str. 1).

Rozdział 1
Przepisy ogólne

Art. 1.

Ustawa określa:

1) obowiązki w zakresie informowania o zużyciu energii oraz innych podstawowych zasobów przez produkty wykorzystujące energię lub wpływie tych produktów na zużycie energii;

2) zasady organizacji i działania systemu kontroli wykonywania obowiązków w zakresie informowania, o którym mowa w pkt 1.

3) zasady przeprowadzania kontroli realizacji programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych, o którym mowa w art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 106/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie unijnego programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych (Dz. Urz. UE L 39 z 13.02.2008, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem (WE) nr 106/2008”.

Art. 2.

1. Przepisy ustawy stosuje się do produktów wykorzystujących energię, dla których wymagania dotyczące sporządzania dokumentacji technicznej oraz stosowania etykiet i kart określają akty Komisji Europejskiej wydane na podstawie kompetencji delegowanych przez Parlament Europejski i Radę, zwane dalej „aktami delegowanymi”.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wykaz aktów delegowanych.

2a. Przepisy ustawy stosuje się także do urządzeń biurowych, dla których wymagania dotyczące efektywności energetycznej i ich znakowania określa umowa między rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki a Unią Europejską w sprawie koordynacji programów znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych (Dz. Urz. UE L 63 z 06.03.2013, str. 7), zwana dalej „umową”.

3. Przepisów ustawy nie stosuje się do:

1) produktów używanych;

2) środków przewozu osób lub rzeczy;

3) tabliczek znamionowych lub ich odpowiedników umieszczanych ze względów bezpieczeństwa na produktach wykorzystujących energię;

4) urządzeń i instalacji oraz obiektów związanych z obronnością lub bezpieczeństwem państwa, stanowiących integralne części systemów techniki wojskowej lub uzbrojenia, ratowniczo-gaśniczych oraz ochrony granic, lub stosowanych w więziennictwie, należących do jednostek, o których mowa w art. 21a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059).

Art. 3.

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) dostawca - producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela lub importera w Unii Europejskiej lub w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, który wprowadza do obrotu w tych państwach produkt wykorzystujący energię lub oddaje go do użytku na terytorium tych państw; w przypadku braku producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela lub importera, za dostawcę uznaje się także osobę fizyczną lub osobę prawną, która wprowadza do obrotu w tych państwach produkt wykorzystujący energię lub oddaje go do użytku na terytorium tych państw;

2) dystrybutor - osobę fizyczną lub osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która sprzedaje, wynajmuje, oferuje w sprzedaży ratalnej, lub wystawia do sprzedaży produkt wykorzystujący energię, po jego wprowadzeniu do obrotu;

3) etykieta - nalepkę lub tabliczkę zawierającą informacje o klasie efektywności energetycznej oraz innych podstawowych zasobach zużywanych przez produkt wykorzystujący energię;

4) inne podstawowe zasoby - wodę, chemikalia lub inne substancje zużywane przez produkt wykorzystujący energię podczas jego używania;

5) karta - tabelę zawierającą informacje techniczne dotyczące produktu wykorzystującego energię, zgodnie z wymaganiami określonymi w aktach delegowanych;

6) klasa efektywności energetycznej - oznaczenie literowe zamieszczone na etykiecie, informujące o zużyciu energii przez produkt wykorzystujący energię lub o wpływie tego produktu na zużycie energii;

7) oddawanie do użytku - pierwsze użycie produktu wykorzystującego energię, który nie został wprowadzony do obrotu na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zgodne z przeznaczeniem;

8) produkt wykorzystujący energię - produkt zużywający energię lub mający wpływ na jej zużycie podczas jego używania wprowadzony do obrotu lub oddany do użytku w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, łącznie z częściami, które mają być do niego wbudowane, które to części są wprowadzane do obrotu, lub oddawane do użytku użytkownikom końcowym, jako części osobne, których oddziaływanie na środowisko może być oceniane oddzielnie;

9) wprowadzenie do obrotu - udostępnienie produktu wykorzystującego energię po raz pierwszy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w celu jego używania, lub dystrybucji, nieodpłatnie albo za opłatą, niezależnie od sposobu jego sprzedaży.

Rozdział 2
Obowiązki w zakresie informowania o zużyciu energii
przez produkty wykorzystujące energię lub wpływie tych produktów na zużycie energii oraz innych podstawowych zasobów

Art. 4.

1. Dostawca jest obowiązany do:

1) dołączenia do produktu wykorzystującego energię, wprowadzanego do obrotu lub oddawanego do użytku, etykiety sporządzonej w języku polskim;
2) dołączenia karty sporządzonej w języku polskim do broszur lub innej dokumentacji dostarczanej z produktem wykorzystującym energię;
3) umieszczenia na etykiecie i w karcie danych zgodnych z parametrami technicznymi produktu wykorzystującego energię.

2. Etykieta jest dostarczana dystrybutorowi nieodpłatnie.

3. Dystrybutor umieszcza na produkcie wykorzystującym energię etykietę w miejscu widocznym oraz udostępnia użytkownikowi końcowemu kartę tego produktu wraz z broszurami lub z inną dokumentacją dostarczaną z tym produktem.

4. Informacje, jakie należy zamieścić na etykiecie i w karcie, o produkcie wykorzystującym energię podczas jego sprzedaży na odległość lub z wykorzystaniem innych form sprzedaży lub wynajmu określają akty delegowane.

5. Akty delegowane określają także sposób informowania użytkowników końcowych korzystających z form sprzedaży lub wynajmu, o których mowa w ust. 4, o produktach wykorzystujących energię, przed ich nabyciem.

6. Umieszczenie na produkcie wykorzystującym energię etykiety oraz dołączenie do niego karty oznacza zgodę dostawcy na upublicznienie informacji zamieszczonych na etykiecie i w karcie.

Art. 5.

1. Dostawca, w celu umożliwienia organom, o których mowa w art. 10 ust. 1, oraz Komisji Europejskiej dokonania oceny rzetelności informacji zamieszczonych na etykiecie i w karcie, jest obowiązany do:

1) sporządzenia dokumentacji technicznej produktu wykorzystującego energię umożliwiającej ocenę rzetelności informacji zamieszczonych na etykiecie oraz w karcie;
2) przechowywania dokumentacji technicznej produktu wykorzystującego energię, do celów kontrolnych, przez okres 5 lat od daty wyprodukowania ostatniego egzemplarza produktu wykorzystującego energię, którego dokumentacja ta dotyczy.

2. Dokumentacja techniczna produktu wykorzystującego energię zawiera w szczególności:

1) opis tego produktu;
2) wyniki przeprowadzonych badań, o ile są istotne;
3) wyniki testów, o ile są dostępne, w tym testów przeprowadzanych przez notyfikowane jednostki w rozumieniu przepisów o systemie oceny zgodności.

3. Dostawca udostępnia dokumentację techniczną produktu wykorzystującego energię na żądanie organów, o których mowa w art. 10 ust. 1, oraz Komisji Europejskiej, w terminie 10 dni od dnia zgłoszenia żądania.

Art. 6.

1. Zakazuje się:

1) (uchylony);
2) umieszczania na produkcie wykorzystującym energię etykiet, znaków, symboli lub napisów, które mogą wprowadzić w błąd użytkowników końcowych o zużyciu energii przez ten produkt lub wpływie tego produktu na zużycie energii lub innych podstawowych zasobów;
3) posługiwania się etykietą w sposób nieuprawniony.

2. Przez posługiwanie się etykietą w sposób nieuprawniony rozumie się posługiwanie się etykietą w sposób inny niż określony w ustawie i aktach delegowanych.

Art. 7.

1. W przypadku gdy dostawca lub dystrybutor reklamuje produkt wykorzystujący energię, w szczególności w postaci reklamy prasowej, elektronicznej, w programach radiowych lub telewizyjnych, lub w innych środkach komunikacji elektronicznej w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2016 r. poz. 1030 i 1579), i zamieszcza w tej reklamie informacje o cenie tego produktu lub zużyciu przez niego energii, jest obowiązany zamieścić także informację o klasie efektywności energetycznej tego produktu.

2. Przez reklamowanie, o którym mowa w ust. 1, rozumie się informowanie o produkcie wykorzystującym energię lub zachęcanie do jego nabywania, mające na celu zwiększenie sprzedaży tego produktu.

Art. 8.

Minister właściwy do spraw energii może określić, w drodze rozporządzenia, po wydaniu przez Komisję Europejską wymagań dotyczących dokumentacji technicznej, etykiety oraz karty, dla danego rodzaju produktu wykorzystującego energię, szczegółowe wymagania dotyczące dokumentacji technicznej, treści i wzoru etykiety, a także treści karty dla danego rodzaju produktu wykorzystującego energię, mając na uwadze rzetelne dostarczanie informacji o tym produkcie.