Coraz więcej członków spółdzielni mieszkaniowych trafia do KRD

Żadna z diagnoz nie jest celna.
Jest oczywiście pewien procent ludzi faktycznie żyjących w niedostatku. Większość dłużników ma jednak inne podstawy niepłacenia. Ostatnia "dłużników" wspierają Czołowi interlokutorzy sejmowych zmian w ustawach spółdzielczych. Zwłaszcza z usta Pana J. Jankowskiego i Pana T. Jórdeczki płyną ciekawe słowa. To One tłumaczą "dłużników" rzekomą wspaniałością istoty spółdzielni polegającą na jakimś niedookreślonym "wsparciu" wzajemnym. Takie słowa to czysta zachęta do zwlekania z zapłatą. Osobiście sądzę, że obaj Panowie wolą kilku zaległowiczów, niż jednego uparcie żądającego np. kalkulacji opłat lub żądania opłat dotyczących wyłącznie jego lokalu i jego nieruchomości (czytaj: akt notarialny).
Niestety, dziś trzeba wziąć pod uwagę inne fakty.
Opłaty w spółdzielniach są mocno zawyżone.
Rozliczenia na konkretne nieruchomości są traktowane po macoszemu.
Jest to oczywiście implikowane potrzebą zebrania środków na "obronę" istniejącego sytemu spółdzielczego za wszelką ocenę. To wymaga nakładów, np. na organizowanie zbiegowisk pracowników spółdzielni w obronie swoich miejsc pracy, np. na sponsorowane artykuły prasowe, w tym w tych mediach, które zaczynają dopuszczać do głosu ewidentnie poszkodowanych działalnością spółdzielni mieszkaniowych.
W kosztach stale rosną też pozycje związane z przegranymi sprawami sądowymi, a trzeba przy tym dodać, że gdyby wszyscy "poszkodowani" zechcieli (mieli możliwość) z drogi sądowej skorzystać, te koszty z pewnością przekroczyły by fundusze remontowe.
Jest też okoliczność bodaj najważniejsza.
Ludzie nie czują się, wbrew tezom ww. Panów oraz szczególnie Pana A. Domagalskiego, jakoś szczególnie związani ze swoimi spółdzielniami. Dla większości, sądząc np. po frekwencji na walnych zgromadzeniach, spółdzielnie to najczęściej: wielopokoleniowy Prezes, rada nadzorcza z dziwnie spolegliwych Osób, nieuprzejmość, i obszerne Statuty w których bardzo, bardzo, często można spotkać zapisy których w ustawie nie znajdziesz, albo wprost z nimi sprzeczne.
Panowie: Tomasz, Jerzy i Alfred chwalą działalnością kulturalną i społeczną i dbaniem o jakieś niedookreślone części wspólne osiedlowe. To raczej czysta manipulacja, gdyż zainteresowanych tego typu działalnością jest znikomy procent, a gdyby nie było "spółdzielczego przymusu" świadczenia na ten cel, to i środków by nie było. Panowie jednak wiedzą, że może być dla nich większy "pożytek" z głosowania grupki starszych korzystających z SDK niż setek których SDK nie interesuje.
Bardzo źle funkcjonuje udział mieszkańców (szczególnie właścicieli) w dysponowaniu swoimi nieruchomościami (budynkami).
To już nie tylko sprzeczność działań spółdzielni mieszkaniowych przedstawiona w Uchwale Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 listopada 2012 roku, ale też brak umiejętność wsłuchania się w realne potrzeby większości z danego budynku.
Gdyby, wszystkie spółdzielni rzetelnie rozliczały wszystkie odrębne nieruchomości, a przy tym bez przymusu informowały mieszkańców o stanach rozliczeń w ustawowo określonych trzech grupach działalności, można by mówić o jakości działania. Tak, niestety są największe podstawy ku temu aby mówić o sytuacjach w ewidencjonowaniu i rozliczeniach "patologicznych".
Na koniec warto też powiedzieć o zarobkach.
Nic tak nie bulwersuje ludzi jak brak przejrzystości w dostępie do informacji. Zainteresowani wiedzą, że zarobki w spółdzielniach mieszkaniowych należą do najwyższych lokalnych średnich. Kominy zarobkowe Prezesów, członków Zarządów i Księgowych wykraczają poza ramy przyzwoitości. MOżna tak mówić, zwłaszcza gdy są to zarobki wyższe od ministerialnych, premierowskich czy Prezydenta R.P.. Tu zostały zachwiane wszelkie proporcje a nawet przekroczone granice przyzwoitości. Również granice przyzwoitości nadzoru sprawowanego przez rady nadzorcze.
Pełniąc czynności nadzoru nad olbrzymim prywatny majątkiem, członkowie tych organów bardzo często podejmują decyzje na szkodę członków spółdzielni. Przykładów takich działań jest naprawdę bardzo wiele, a nic lepiej nie sprzyja brakowi zaufania niż osiedlowa informacja (nawet plotka) o trwonieniu pieniążków.
Nie dziwmy się, że efektem bywa "niepłacenie" nawet przez Osoby, których przychody na to swobodnie pozwalają. Trzeba też zauważyć, że "niepłacenie" to często skutek braku rozliczeń.
Propozycja?
Ideałem by było aby każdy odpowiedni użytkownik mieszkania "spółdzielczego" wnosił opłaty tak opisane jak to jest w art. 4 ust. od 1 do 4. Nawet gdyby to były dowolne kwoty określone przez użytkownika, to z pewnością w okresie roku czasu łatwo by było ustalić ewentualne rozbieżności pomiędzy wpłatami a stanem właściwych ewidencji i rozliczeń wskazanych przez ustawodawcę we wskazanym art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Innych opłat w spółdzielni, na dobrą sprawę, być nie powinno. Oczywiście z wyłączeniem tych członków spółdzielni, którzy ze swoim członkostwem wiążą "inne interesy" opisane w pierwszym artykule ww. ustawy. Skoro mają taką wolę i przekonanie o słuszności swojej postawy, to nie ma takiej możliwości aby im tego zabronić. Oczywiście z wyjątkiem taki, że samo sobie będą tę działalność finansować.
Inaczej, krócej.
Płaćmy za swoje mieszkania i swoje części wspólne.
Domagajmy się rozliczeń.
Płaćmy za "inne interesy" wyłącznie wtedy gdy są ustanowione jasne i przejrzyste zasady.
Wynagradzajmy stosownie do pracy.
Nie musimy płacić na Prezesa nasyłającego na Nas uzbrojoną Ochronę.
Nie musimy finansować działalności polegającej na tanim sprzedawaniu mieszkań członkom Rodzin członków Organów spółdzielni lub Ich znajomym.
Nie musimy finansować specjalnych programów emerytalno-rentowo-ubezpieczeniowych dla Członków Organów Spółdzielni mieszkaniowych i jej pracowników.
Nie musimy finansować bezzasadnych i bezpodstawnych podziałów nieruchomości "po obrysie budynku", bo jest to sprzeczne z zasadami gospodarowania nieruchomościami, a ponadto skutkuje dla mieszkańców takich nieruchomości dużymi wydatkami w przyszłości, w celu doprowadzenia do właściwego stanu prawnego nieruchomości.