Moja rola w zespole
Moja rola w zespole
Sytuacja, w której osoby o określonym temperamencie wykonują pracę niezgodną z ich predyspozycjami zawodowymi, jest szkodliwa. Wieloletnie zmuszanie się do robienia czegoś, co pozostaje w jawnej sprzeczności z najgłębszymi potrzebami, typem osobowości czy przekonaniami, może zaowocować syndromem wypalenia zawodowego.
Zobacz także
Schindler Polska Sp. z o.o. Modernizacja dźwigów w spółdzielni mieszkaniowej przy współpracy z Schindler Polska
Zapraszamy do przeczytania wywiadu z Ewą Hardek, Zastępcą Prezesa Zarządu Fordońskiej Spółdzielni Mieszkaniowej ds. Remontów i Inwestycji.
Zapraszamy do przeczytania wywiadu z Ewą Hardek, Zastępcą Prezesa Zarządu Fordońskiej Spółdzielni Mieszkaniowej ds. Remontów i Inwestycji.
Veolia Energy Contracting Poland Sp. z o.o. Nowa usługa OptiGO! od Veolii – gwarancja zachowania komfortu cieplnego przy obniżeniu kosztów eksploatacji
Veolia uruchomiła system OptiGO! – kompleksowe rozwiązanie wspierające efektywne zarządzanie energią cieplną w budynkach, które pozwala oszczędzać energię, obniżać koszty i zmniejszać emisję gazów cieplarnianych.
Veolia uruchomiła system OptiGO! – kompleksowe rozwiązanie wspierające efektywne zarządzanie energią cieplną w budynkach, które pozwala oszczędzać energię, obniżać koszty i zmniejszać emisję gazów cieplarnianych.
Nieruchomości Orange Budynek usługowo-mieszkalny. Dla kogo taka inwestycja?
Budynek usługowo-mieszkalny to rodzaj nieruchomości, która dla ludzi biznesu oferuje wiele korzyści. W zależności od sposobu wykorzystania może przynosić stały dochód lub też ograniczyć wydatki firmy....
Budynek usługowo-mieszkalny to rodzaj nieruchomości, która dla ludzi biznesu oferuje wiele korzyści. W zależności od sposobu wykorzystania może przynosić stały dochód lub też ograniczyć wydatki firmy. Budowę lub zakup takiej nieruchomości powinny rozważyć osoby, które chcą otworzyć lub rozwinąć działalność gospodarczą. To również ciekawa propozycja dla firm, które chcą ulokować środki w pewnej inwestycji w czasach wysokiej inflacji.
Warto zatem poświęcić nieco miejsca rolom zespołowym. Zespół przypadkowo zebranych ludzi, delegowanych do wypełniania zadań, których nie są w stanie wykonać z racji braku odpowiednich talentów, jest skazany na stres i niepowodzenia.
Koniecznie trzeba uświadomić sobie fakt, że prawidłowe dobranie pracowników, których umiejętności będą się wzajemnie dopełniać, może zagwarantować sukces, a także stać się źródłem niekłamanej satysfakcji.
Meredith Belbin w książce „Twoja rola w zespole” pisze: „Dobry zespół składa się z zawodników, którzy ograniczają swoją aktywność, by inni mogli się wykazać, a jednocześnie znakomicie wywiązują się ze swoich zadań. Nie na wszystkich pozycjach wymaga się takich samych umiejętności czy nawet warunków fizycznych".
Szybka orientacja i wybór najlepszej dla siebie pozycji są typowe nie tylko dla świetnych sportowców, ale także doskonałych przemysłowców”. Tytuły mogą jednak przesłaniać prawdziwą pozycję pracownika.
Dynamika firmy wiąże się z jej systemem nieformalnym, co stanowi o indywidualności przedsiębiorstwa. Choć trudno ją dostrzec zewnętrznemu obserwatorowi, to jednak dobrzy gracze ją rozumieją. Znają pozycje innych kluczowych zawodników, wiedzą, do kogo mogą podać piłkę, aby uzyskać przewagę.
Warto zastanowić się, w której roli czujemy się najlepiej. Oczywiście, są ludzie, których umiejętności łączą w sobie wiele różnych ról, ale zazwyczaj nikt nie jest perfekcyjny we wszystkim. Zresztą nie ma takiej potrzeby.
Jeśli mamy szczęście pracować w zespole złożonym z osób o rozmaitych, wzajemnie dopełniających się predyspozycjach, w którym nikt nie ma potrzeby udowadniać swojej wyjątkowości czy wyższości, nasza satysfakcja z pracy wyraźnie przełoży się na jej efektywność i „lekkość”.
Musimy tylko pamiętać o idei współpracy i wspólnym dążeniu do naszego celu. Meredith Belbin wyróżnił i opisał dziewięć ról zespołowych. Poniżej pokrótce opowiem o każdej, a Państwo spróbujcie odnaleźć się w jednej albo kilku z nich.
Myśliciel
To osoba kreatywna, twórcza, która najczęściej jest delegowana do rozwiązywania trudnych problemów. Szukanie nowych opcji to jej żywioł; uważa, że jeśli nie sprawdzają się dotychczasowe działania, należy poszukać innych. Nie boi się ryzyka ani eksperymentowania. Wychodzi bowiem z założenia, że nie ma problemów nierozwiązywalnych.
Mało tego: im jakaś kwestia wydaje się być trudniejsza, tym większym wyzwaniem się staje. To typ innowacyjnego marzyciela i wizjonera. Często uważa się za geniusza oderwanego od spraw praktycznych. Pułapką, w jaką może wpaść, jest nadmierne samozadowolenie i uparte obstawanie przy swoich racjach.
Nierzadko bywa apodyktyczny, zamknięty na argumenty innych, niechętny do współpracy. Z powyższego opisu wyłania się postać niełatwa w zespołowym współżyciu. Jej niekwestionowaną zaletą są jednak osiągnięcia.
Poszukiwacz źródeł
To osoba o rozwiniętej inteligencji emocjonalnej, otwarta, ekstrawertyczna, kontaktowa. Zaraża optymizmem, poszukuje nowych rozwiązań. Nie boi się snuć śmiałych wizji. Zdarza się jej przy tym postępować niezbyt etycznie.
Może bez skrupułów wykorzystywać pomysły innych, chwytać okazje, bazować na popełnionych błędach. Jej dewizą staje się powiedzenie „kto pierwszy, ten lepszy” albo „czas przeznaczony na rozpoznanie rzadko bywa stracony”.
Błędem poszukiwacza źródeł staje się utrata entuzjazmu do danego przedsięwzięcia po przejściu „fali uderzeniowej”, gdy mija pierwsza ekscytacja. Niedopuszczalnym zachowaniem bywa zapominanie o dotrzymywaniu umów, wycofanie swojej energii na rzecz kolejnego wyzwania. Z tego też powodu poszukiwacz źródeł z trudem dogaduje się z szefami, którzy wymagają rzetelności i skrupulatności.
Koordynator
Jest dojrzałym, odpowiedzialnym przywódcą. Potrafi precyzyjnie określić cele, delegować zadania. Bywa dobrym obserwatorem, stąd bardzo trafnie typuje ludzi, którzy dobrze wykonają powierzone im prace. Czasem inni postrzegają go jako zręcznego manipulatora, umiejętnie rozdającego karty i załatwiającego swoje sprawy cudzymi rękami.
Bywa skłonny do opieszałości i lenistwa, kiedy zajdzie kogoś, kto może go zastąpić. Koordynator nierzadko wywołuje niezadowolenie i niechęć zespołu przekonaniem, że to właśnie on zasługuje na cały splendor. Jego dewizą bywa założenie, że zarządzanie jest sztuką motywowania i nakłaniania innych do wykonania całej pracy. Koordynatorzy zazwyczaj bywają dobrymi szefami, choć nie zawsze – lubianymi.
Lokomotywa
To człowiek wykazujący się odwagą i walecznością w pokonywaniu przeszkód. Jest dynamiczny i zdeterminowany. Często i chętnie działa pod presją, stąd bywa obcesowy i prowokacyjny wobec reszty zespołu. Jego wymagania wobec innych można zawrzeć w sformułowaniach typu: „to ma być zrobione”, „jeśli wyraziłeś zgodę na zrobienie czegoś, zrób to bardzo dobrze”; „kiedy wyrzucają cię przez drzwi, wejdź oknem”.
Lokomotywy nie są miłe w obejściu, łatwo popadają w irytację i frustrację. Kiedy sytuacja staje się trudna, mogą zaognić atmosferę brakiem taktu, humoru i nadmiernym napięciem. Mocną stroną lokomotyw są ich skuteczność i osiągnięcia, słabą – brak wrażliwości na tzw. czynnik ludzki. Pozbycie się lokomotywy z zespołu wyraźnie poprawia w nim relacje interpersonalne, za to obniża jego wydajność.
Lokomotywy lubią pracować samodzielnie, ale w pobliżu nieingerującego szefa, który wesprze je w razie potrzeby. Na współpracowników chętnie dobierają sobie ludzi otwartych i dynamicznych, z którymi można wymienić poglądy, dlatego też idealnym rozwiązaniem dla lokomotyw są poszukiwacze źródeł.
Krytyk wartościujący
To wnikliwy strateg, rzeczowy obserwator, mistrz poszukiwań rozmaitych opcji. Bywa nadkrytyczny i pozbawiony umiejętności motywowania innych. Trudne kwestie lubi przemyśliwać na osobności. Nie spieszy się, o ile może zapewnić sobie ten komfort, a sprawa nie jest pilna. Nie lubi spontanicznych posunięć, woli działania logiczne i dokładnie przemyślane.
Jako członek zespołu stanowi głos rozsądku, bywa sceptycznie nastawiony, ale jego sceptycyzm nie jest pozbawiony logicznego uzasadnienia. Jego słabością staje się czasem nadmierny cynizm. Krytyk wartościujący woli pozostawać w cieniu, trzeba umieć dostrzec jego talent, żeby mógł w pełni wykorzystać swoje możliwości.
Jednak bywały sytuacje, w których w zespołach spotykało się kilku krytyków wartościujących. Ich niekończące się rozważania i analiza rozmaitych opcji doprowadzały do paraliżu decyzyjnego. Znamy to zapewne z własnego życia – nie można ciągle się zastanawiać, kiedyś trzeba przejść do działania.
Dusza zespołu
To osoba wrażliwa na emocje zespołu, jest inteligentna emocjonalnie, uważna i łagodna. Zapobiega sporom i tonuje je, dba o dobrą atmosferę. Jej słabością bywa niezdecydowanie i uleganie wpływom. Woli unikać konfliktów, stąd jej „miękkość”.
Dusza zespołu uważnie wysłuchuje argumentów innych, umie dostrzec w każdym coś pozytywnego, potrafi ustąpić w imię załagodzenia potencjalnych niesnasek. To osoba, która łagodzi obyczaje i chętnie unika sytuacji, które wiążą się z wywieraniem presji. Dusza zespołu jest pożądanym pracownikiem, bo potrafi współpracować z każdym.
Ponadto jest zazwyczaj lubiana przez wszystkich. Jeśli dusza zespołu znajdzie się w roli szefa, najlepiej poradzi sobie z samodzielnymi pracownikami, z osobami, na które nie trzeba wywierać presji.
Realizator
Jest rzetelnym wykonawcą powierzonych mu zadań. Lubi opcje sprawdzone i tradycyjne, stąd też może brać się jego „sztywność” i niechęć do ryzykowania nowych rozwiązań. Często utrudnia zmiany. Jego mottem są zwroty typu: „gram działania jest wart tyle, co kilogram teorii”, „róbmy to, co mamy robić”; „jeśli coś jest łatwe, zrobimy to od razu, jeśli niemożliwe, poświęcimy temu więcej czasu” itp.
Skrupulatny wykonawca
To osoba pracowita, skrupulatna i sumienna. Lubi rzetelność i punktualność. Bywa nadmiernie zatroskana i drobiazgowa. Często krytykuje i męczy innych swoim perfekcjonizmem. Uważa, że nic nie usprawiedliwia bylejakości. Jej hasłem jest stwierdzenie, że rzeczy przeznaczone do zrobienia na jutro trzeba zrobić dziś.
Skrupulatni wykonawcy sumiennie wykonują polecenia szefów poszukiwaczy źródeł, myślicieli i lokomotyw. Jeśli szefem staje się inny skrupulatny wykonawca, bywa trudno, bo wzajemne relacje takich szefów rodzą napięcia.
Specjalista
Jest bardzo kompetentny w swojej dziedzinie. Pracuje samodzielnie i wykazuje się inicjatywą. Ma skłonność do wytężonej pracy i poświęceń. Jego wadą bywa wąska specjalizacja i pomijanie szerszego obrazu problemu.
Specjalista lubi zgłębiać wiedzę, poznawać szczegóły, przez co miewa skłonność do ignorowania elementów, które wykraczają poza obszar jego specjalizacji. Wykazuje autentyczny entuzjazm wobec tego, czym się zajmuje.
Powyższy opis ról zespołowych pokazuje, jak ważne jest zdiagnozowanie własnych predyspozycji zawodowych. Wykonywanie pracy zgodnej z naszymi talentami daje dużo satysfakcji, a także poczucie sensu, dlatego też warto ustalić, które z ról zespołowych przynoszą nam najwięcej korzyści. Równie ważne jest określenie ról pełnionych wtórnie, po to, by móc je doskonalić i w razie potrzeby – wykorzystać.
Role zupełnie niepasujące do naszej osobowości i temperamentu należy zdiagnozować jak najszybciej i zrezygnować z nich, o ile mamy taką możliwość.
M. Belbin twierdzi bowiem, że „cechą charakterystyczną wybitnego dyrektora jest częstokroć przemyślane kierowanie sobą, a nie długa lista kompetencji. Tak, jak w wypadku piłkarza, który zdobywa gola, wszystko polega na tym, by wykazać się odpowiednim zachowaniem w odpowiednim miejscu i w odpowiednim czasie”.