Co zrobić po zalaniu mieszkania?

Najpierw, oczywiście, potrzebna jest pomoc doraźna. Zakręcenie dopływu wody, szybkie zebranie tej, która już jest w mieszkaniu, wysuszenie dywanów, mebli, wietrzenie pomieszczeń. A jeśli to za mało? Jeśli wilgoć poczyniła (a pewnie poczyniła) znaczące szkody?

Woda niszczy materiał budowlany. Pod jej wpływem traci on właściwości izolacyjne. Płyty gipsowo-kartonowe, tynki i podkłady gipsowe pod jej wpływem zmniejszają wytrzymałość mechaniczną. Odbarwiają się ściany i panele. W dodatku razem z wodą wnikają w ścianę sole, które powodują powstawanie na jej powierzchni plam i wykwitów. Woda przyczynia się też do korozji biologicznej – na zewnątrz zawilgoconego budynku mogą się pojawić mchy, porosty i glony, a w pomieszczeniach grzyby domowe, grzyby pleśniowe, bakterie i insekty.

Metod osuszania jest wiele i lepiej ich wybór zostawić fachowcom, którzy będą umieli ocenić zakres szkód i dobrać skuteczny środek zaradczy. Warto jednak wiedzieć, jakie są w tym zakresie możliwości.

Metody osuszania dzielimy najogólniej na metody naturalne oraz sztuczne – inwazyjne i bezinwazyjne. Metody sztuczne są efektywniejsze od naturalnych. Dzięki odtwarzaniu izolacji poziomej i odcięciu kapilarnej migracji wilgoci z podłoża wzwyż, umożliwiają jej sukcesywne odparowywanie, rozpoczynając procesy schnięcia od najwyżej położonych partii muru. W metodach inwazyjnych korzysta się głównie z technik mechanicznego podcinania murów oraz iniekcji.

Metody nieinwazyjne to przede wszystkim osuszanie gorącym powietrzem, a także techniki absorpcyjne, kondensacyjne, elektroosmotyczne, mikrofalowe i promieniowanie elektromagnetyczne. Powodzenie przedsięwzięcia zależy przede wszystkim od precyzyjnego i starannego doboru optymalnego zakresu prac oraz sposobów osuszenia, izolacji przeciwwilgociowej i przeciwwodnej oraz renowacji.

Przyjrzyjmy się bliżej osuszaniu kondensacyjnemu. W tej metodzie obniżanie względnej wilgotności powietrza w osuszanym pomieszczeniu również uzyskuje się przez wychwytywanie skroplonej pary wodnej z powietrza i wyprowadzanie jej poza budynek. Do tego celu stosowane są tzw. osuszacze kondensacyjne (zasysające powietrze z pomieszczenia i gwałtownie je schładzające, co powoduje skraplanie się zawartej w nim pary wodnej). Skropliny odprowadzane są do kanalizacji.

Odzyskane odwilgocone powietrze w kolejnym cyklu miesza się z parą wodną, która dyfunduje z murów. Najlepiej to robić w temperaturach z zakresu wartości 20–25ºC. Sposób ten dobrze działa także przy wysokiej wilgotności względnej powietrza, więc takie osuszanie zawsze należy przeprowadzać przy zamkniętych drzwiach i oknach. Metoda osuszania kondensacyjnego przyspiesza naturalny proces schnięcia budynku bez szkody dla elementów budowli, a także bez szkody dla ludzi czy zwierząt. W celu ograniczenia kosztów i przyspieszenia efektów pracę osuszaczy można wspomóc użyciem wentylatorów promieniowych, które wymuszają cyrkulację powietrza w pomieszczeniach, co zwiększa skuteczność działania osuszaczy.

Przeczytaj: Hydroizolacje w budownictwie. Wybrane zagadnienia w praktyce >>>>