Jak i czym osuszać mury?

Jak zwalczać?

Jest kilka sposobów zwalczania wilgoci. Metoda osuszania zawilgoconych murów musi uwzględniać ich grubość rodzaj materiału, z którego powstały. Nie może też narażać konstrukcji budynku. Zbyt gwałtowne osuszanie może powodować pękanie powłok elewacyjnych a w efekcie – ich łuszczenie się i odpadanie.

Najprostszą i naturalną metodą osuszania jest wietrzenie. Jest ono jednak skuteczne tylko w przypadku dobrej pogody, niewielkiego zawilgocenia i osuszania niezbyt grubych przegród budowlanych. Inaczej będzie trwało i trwało (nawet kilkadziesiąt miesięcy!) – a nikt nie ma tyle czasu, by czekać cierpliwie na zakończenie tego procesu. Wtedy trzeba poszukać szybszych rozwiązań.
Co mamy do dyspozycji?
Do nieinwazyjnych metod osuszania należą: stosowanie nagrzewnic, metoda absorpcyjna i kondensacyjna oraz osuszanie mikrofalami.

Osuszanie absorpcyjne (sorpcyjne) polega na odebraniu wody z zawilgoconych materiałów przez otaczające powietrze, suszone uprzednio absorpcyjnymi osuszaczami powietrza. Osuszanie wilgotnego powietrza następuje po przejściu przez urządzenie ze środkiem absorbującym wilgoć z powietrza (na filtrze obrotowym). Może to być np. żel silikonowy, chlorek litu lub żel krzemionkowy. Osuszone powietrze jest podgrzewane i wraca do pomieszczeń, aby ponownie nasycić się parą wodną. Natomiast wilgoć odebrana z osuszanego powietrza odprowadzana jest na zewnątrz.

Proces ma charakter cykliczny i trwa aż do osuszenia przegród. Metoda sorpcyjna daje najlepsze efekty, gdy wilgotność względna w pomieszczeniu spadnie poniżej 30%. Okna i drzwi podczas osuszania tą metodą powinny być zamknięte.

Osuszanie gorącym powietrzem wymaga zastosowania specjalnych nagrzewnic. Nie wolno jednak wychodzić z założenia, że im wyższa temperatura, tym lepiej. Temperatura ogrzanego powietrza (na wylocie z nagrzewnicy) może dochodzić nawet do 250°C, należy jednak tak ją wyregulować, aby temperatura powietrza wewnątrz pomieszczenia nie przekraczała 35–37°C. Wyższa temperatura może spowodować pojawienie się niebezpiecznie dużego ciśnienia pary wodnej w murach (zwłaszcza otynkowanych).
Osuszanie ścian gorącym powietrzem, bez skutecznej wentylacji pomieszczeń, daje tylko powierzchniowe efekty. Powoduje bowiem cyrkulację powietrza w pomieszczeniu i oddawanie wilgoci suchym fragmentom przegród.

Przy zastosowaniu osuszania mikrofalowego energia mikrofalowa pojawia się w murach obiektu, ponieważ przystawiony do ściany generator mikrofalowy, emitując szybkozmienne pole elektromagnetyczne, działa na zawartą w murach wilgoć. Szybkozmienne pole o częstotliwości 2,45 GHz powoduje, że polarne cząstki wody rotują w tej przestrzeni z podobną częstotliwością i powodują wzajemne tarcia, a w efekcie – podniesienie temperatury muru.

Zjawisko to jest wprost proporcjonalne do czasu trwania zabiegu. Należy przy tym pamiętać, aby cykle grzania w jednym miejscu były tak dobrane, by nie powodowały przegrzania ściany czy podłogi.

Po nagrzaniu muru do odpowiedniej temperatury generatory się przestawia. Czynności te powtarza się sukcesywnie do momentu obniżenia się zawilgocenia przegrody do wymaganego stopnia. Generatory mikrofalowe wyposażone są w antenę tubową, która gwarantuje wysoką sprawność emisji rozchodzenia się fal elektromagnetycznych w przegrodach.

Zaletą tej techniki jest również to, że podczas emisji mikrofal dochodzi także do denaturacji życia biologicznego, które może występować w przegrodzie (czyli technicznych szkodników drewna i/lub grzybów) dzięki jego zniszczeniu pod wpływem wysokiej temperatury. Tą metodą można osuszać nawet grube mury (nawet do 2,5 m), co także stanowi jej niewątpliwą zaletę. Wadą zaś jest to, że stosować ją mogą tylko odpowiednio przeszkolone osoby (firmy).

Najbardziej efektywną formą usuwania wody z przegród jest zastosowanie metod mieszanych, np. jednoczesne wykorzystanie osuszaczy sorpcyjnych w połączeniu z osuszaniem mikrofalowym (generatory mikrofalowe wyprowadzają wodę zawartą w kapilarach w kierunku lica przegrody, skąd odbierają ją osuszacze sorpcyjne). Wymaga to jednak odpowiedniego zaprojektowania technologii, zalecana (jeżeli nie konieczna) jest więc konsultacja ze specjalistą lub skorzystanie z usług wyspecjalizowanej firmy.

Aby przyspieszyć wysychanie konstrukcji, należy intensywnie wietrzyć, a także używać wentylatorów. Metoda ta jest wystarczająca, pod warunkiem, że na zewnątrz jest sucho i ciepło. Jeśli na zewnątrz jest zimno, poza stosowaniem wentylatorów należy pomieszczenia ogrzewać – włączyć ogrzewanie lub zastosować urządzenia elektryczne: dmuchawy, nagrzewnice elektryczne, termowentylatory.

Jeśli powietrze na zewnątrz jest wilgotne, lepsze rezultaty przyniesie zastosowanie elektrycznych osuszaczy powietrza. Metoda ta nie powinna być jednak stosowana w budynkach z niesprawną izolacją przeciwwilgociową, gdyż osuszanie będzie powodowało zwiększone wnikanie wilgoci z gruntu w ściany i podłogę.

Osuszacz sorpcyjny wchłania wilgoć z powietrza. W osuszaczach kondensacyjnych natomiast wilgotne powietrze zasysane jest przez wentylator (który wymusza obieg powietrza) i przesyłane na oziębiający parownik, w którym następuje kondensacja pary wodnej.

Najbardziej efektywną formą usuwania wody z przegród jest zastosowanie metod mieszanych, np. wykorzystanie osuszaczy sorpcyjnych w połączeniu z osuszaniem mikrofalowym (generatory mikrofalowe wyprowadzają wodę zawartą w kapilarach w kierunku zewnętrznej powierzchni ściany, skąd odbierają ją osuszacze sorpcyjne).

Wymaga to jednak odpowiedniego zaprojektowania technologii, dlatego zalecana jest konsultacja ze specjalistą lub skorzystanie z usług wyspecjalizowanej firmy. Aby jednak osuszanie ścian było skuteczne, muszą być usunięte przyczyny zawilgocenia. Przyczyny zawilgocenia mogą być różne, różne też będą jego objawy. Na przykład podciąganie kapilarne objawia się najczęściej pasem zawilgocenia ściany o prawie stałej wysokości, krystalizacją soli na powierzchni ściany, a w pomieszczeniach wilgocią na drewnianych listwach przypodłogowych. 

Warto przeczytać: Osuszanie murów - niezbędnik >>>