Abstrakt:Autorka, na przykładzie wyroku Sądu Najwyższego, omawia niezgodność z prawem prawomocnego wyroku eksmisyjnego, wydanego na rzecz spółdzielni mieszkaniowej. |
Spółdzielnia mieszkaniowa wniosła przeciwko jej członkowi pozew o nakazanie przez sąd, aby wraz z osobami i rzeczami opróżnił, opuścił i oddał spółdzielni lokal mieszkalny, znajdujący się w jej zasobach mieszkaniowych. Uzasadniając zgłoszone żądanie, spółdzielnia podniosła, że uchwałą podjętą przez radę nadzorczą spółdzielni, pozwany został wykluczony z członkostwa w jej strukturze z powodu zadłużenia czynszowego. Powyższe skutkowało z kolei utratą tytułu prawnego do zajmowanego przez niego lokalu.
W odpowiedzi na pozew, były już członek spółdzielni wniósł o jego oddalenie w całości, podnosząc jednocześnie, że zajmowane przez niego mieszkanie miało status mieszkania własnościowego.
Postępowanie przed sądem I instancji
W toku postępowania prowadzonego przed Sądem Rejonowym, jako sądem I instancji, ustalono, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, będącego przedmiotem sporu, przysługiwało pozwanemu od 1992 r. W związku zaś z zaległościami czynszowymi, pozwany – w drodze uchwały podjętej w 2002 r. przez radę nadzorczą powodowej spółdzielni – został wykluczony z jej członkostwa. Uchwała ta, wraz z pouczeniem o prawie odwołania się od niej, została następnie pozwanemu doręczona. Na skutek wniesionego odwołania, walne zgromadzenie członków powodowej spółdzielni podtrzymało jednakże zaskarżoną uchwałę.
Przypomnieć bowiem należy w tym miejscu, iż stosownie do art. 24 § 4 PS w brzmieniu obowiązującym w dacie podjęcia uchwały przez radę nadzorczą spółdzielni, wykluczenia lub wykreślenia członka mogła dokonać – stosownie do postanowień statutu – rada nadzorcza lub walne zgromadzenie spółdzielni. Jeżeli statut przewidywał właściwość rady nadzorczej, wówczas wykluczony lub wykreślony członek miał prawo odwołać się od jej uchwały o wykluczeniu lub wykreśleniu do walnego zgromadzenia oraz być obecny na jego obradach przy rozpatrywaniu tego odwołania i je popierać.
W oparciu o powyższe ustalenia, sąd I instancji wyrokiem uwzględnił powództwo wniesione przez spółdzielnię i jednocześnie orzekł, że pozwanemu przysługuje prawo do lokalu socjalnego, nakazując również wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. W uzasadnieniu wydanego orzeczenia podkreślono, iż zaleganie przez pozwanego z czynszem było wystarczającą podstawą do wykluczenia go ze spółdzielni, zaś z upływem 6 miesięcy od ustania jego członkostwa w powodowej spółdzielni mieszkaniowej, wygasło również własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.
Stąd też, z powołaniem się na art. 210 PS, sąd I instancji uznał, że pozwany – jako były członek spółdzielni – miał więc obowiązek opróżnienia lokalu mieszkalnego w związku z wygaśnięciem członkostwa, wobec faktu, że wykluczenie to było skuteczne. Zgodnie bowiem z powołanym wyżej przepisem, po wygaśnięciu prawa do lokalu mieszkalnego, członek spółdzielni oraz zamieszkujące w tym lokalu osoby, które prawa swoje od niego wywodziły, obowiązane były do opróżnienia zajmowanego dotychczas lokalu.
Orzeczenie sądu I instancji, wobec jego niezaskarżenia przez pozwanego, uprawomocniło się.
Skarga nadzwyczajna Prokuratora Generalnego
Powyższy wyrok zaskarżył w całości skargą nadzwyczajną Prokurator Generalny, zarzucając wydanemu rozstrzygnięciu:
- naruszenie w sposób rażący prawa materialnego przez jego niewłaściwe zastosowanie, przez to, że orzeczenie wydane w 2003 r. błędnie zostało oparte na art. 210 PS, uchylonym na podstawie art. 29 pkt 7 USM , co z kolei wpłynęło ujemnie na sytuację prawną pozwanego,
- naruszenie zasad, wolności i praw człowieka i obywatela, określonych w Konstytucji RP, tj.:
- zasady legalizmu wyrażonej w art. 7 Konstytucji RP przez orzekanie na podstawie przepisów nieobowiązujących;
- zasady zaufania do państwa i jego organów stanowiącej element zasady demokratycznego państwa prawnego wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP również przez orzekanie na podstawie przepisów nieobowiązujących;
- zasady sprawiedliwości wynikającej z art. 2 Konstytucji RP, przez doprowadzenie do dyskryminowania wnioskodawcy wobec innych osób wykluczonych ze spółdzielni mieszkaniowych, które mogą chronić swoich praw majątkowych orazrzetelności postępowania sądowego (tzw. „sprawiedliwość proceduralna”); oraz
- praw majątkowych zagwarantowanych w art. 64 ust. 2 Konstytucji RP przez nakazanie opróżnienia lokalu mieszkalnego, podczas gdy związek między utratą członkostwa w spółdzielni mieszkaniowej a wygaśnięciem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego został uznany za niekonstytucyjny.
Mając wszystkie powyższe zarzuty na uwadze, Prokurator Generalny wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i orzeczenie przez Sąd Najwyższy co do istoty sprawy.
Czytaj też: #GorącaLinia – wspólnota mieszkaniowa a ustawa o rachunkowości >>
| Chcesz być na bieżąco? Czytaj nasz newsletter! |
[spółdzielnia mieszkaniowa, wyrok eksmisyjny, wyrok sądu, prokurator generalny, sąd najwyższy]
