Określenie podstawy opodatkowania w przypadku budowli zamortyzowanej

W sprawie rozpoznanej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach z dnia 16 lipca 2020 r. (sygn. akt I SA/Ke 87/20) spółka akcyjna wystąpiła do prezydenta miasta o wydanie interpretacji podatkowej. Podatnik posiada nieruchomości, w których skład wchodzą budowle w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Firma jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, zobowiązanym do prowadzenia ksiąg rachunkowych, a posiadane środki trwałe amortyzuje podatkowo, dokonując od nich odpisów amortyzacyjnych. Firma z tytułu posiadania budowli płaci podatek od nieruchomości. Posiadane przez podatnika budowle z biegiem czasu zostają zamortyzowane w całości, dlatego zaprzestaje dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Budowle nie stanowiły przedmiotu umowy leasingu, jak również nie była dokonywana w stosunku do nich aktualizacja wyceny środków trwałych.

Podatnik chciał wiedzieć, czy podstawę opodatkowania dla budowli całkowicie zamortyzowanych będzie stanowiła ich wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, uwzględniająca dotychczas poczynione odpisy amortyzacyjne od tychże budowli, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.^[1]

Zdaniem podatnika, podstawę opodatkowania dla budowli całkowicie zamortyzowanych będzie stanowiła ich wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, z jednoczesnym uwzględnieniem dotychczas dokonanych odpisów amortyzacyjnych od tych budowli.

[opodatkowanie, podatki, odpis amortyzujący, podatek od nieruchomości, podstawa obliczania amortyzacji, wojewódzki sąd administracyjny]