Opodatkowanie miejsca parkingowego w budynku mieszkalnym dla przedsiębiorcy

W sprawie rozpoznanej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 6 listopada 2019 r. (sygn. I SA/Po 414/19) prezydent miasta odmówił spółce stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2016 r. Spółka złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2016 r. wraz z korektą deklaracji na podatek od nieruchomości. W korekcie deklaracji spółka przeniosła powierzchnię użytkową budynków ze związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej do budynków pozostałych, co spowodowało zmniejszenie łącznej kwoty podatku.

Spółka wyjaśniła, że powodem korekty jest nienależyte zadeklarowanie do opodatkowania podatkiem od nieruchomości powierzchni użytkowej hal garażowych stanowiących część budynków mieszkalnych stawką właściwą dla budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej zamiast według stawki właściwej dla tzw. budynków pozostałych.

Spółka wskazała, że hale garażowe, stanowiące części budynków mieszkalnych, niezajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki właściwej dla budynków mieszkalnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej, lecz – mając na uwadze orzecznictwo sądów administracyjnych – według stawki dla tzw. budynków pozostałych.

Prezydent miasta stwierdził natomiast, że sam fakt pozostawania spornych hal w posiadaniu (współposiadaniu) przedsiębiorcy, jakim jest spółka, uzasadnia zastosowanie w stosunku do przypadających jej udziałów we współwłasności hal najwyższej stawki podatkowej, zastrzeżonej dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Organ I instancji wskazał, że przedmiotem podatku jest lokal stanowiący odrębną nieruchomość, a nie budynek mieszkalny. W sytuacji, gdy udział we własności lokalu (hali garażowej), jak i gruntu przynależy do przedsiębiorcy, to jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dlatego objęty jest wyższą stawką podatku. Prezydent miasta uznał zatem, że korekta była nieuzasadniona.

Sprawa na skutek odwołania spółki trafiła do rozpoznania do samorządowego kolegium odwoławczego, które utrzymało w mocy decyzję prezydenta miasta. Organ II instancji wskazał, że należące do przedsiębiorcy i pozostające w jego posiadaniu udziały we współwłasności wyodrębnionych lokali niemieszkalnych – hal garażowych podlegały opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a zatem wniosek o stwierdzenie nadpłaty był niezasadny.

Spółka złożyła skargę na decyzję do samorządowego kolegium odwoławczego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Zdaniem spółki błędne jest stanowisko, że będące własnością spółki wyodrębnione lokale – hale garażowe – stanowiące części budynków mieszkalnych niezajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki jak dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej zamiast stawki podatku dla tzw. budynków pozostałych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uznał skargę za słuszną i uchylił decyzję SKO oraz wcześniejszą, pierwszej instancji prezydenta miasta. W uzasadnieniu wyroku sąd podkreślił, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu według najwyższej stawki podatku od nieruchomości. Nie dotyczy to jednak budynków mieszkalnych lub ich części, w przypadku których najwyższa stawka podatku od nieruchomości – stawka jak dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – znajduje zastosowanie wyłącznie w przypadku zajęcia ich na prowadzenie tej działalności.

Zdaniem sądu w przypadku spółki nie można mówić o zajęciu pozostających jej własnością hal garażowych. Miejsca postojowe w halach garażowych nie stanowią środków trwałych spółki. Spółka wyjaśniła bowiem, że zarówno dla celów podatku dochodowego, jak i dla celów rachunkowych, stanowią one towar handlowy przeznaczony na sprzedaż. Spółka, jak podała we wniosku o stwierdzenie nadpłaty, w żaden sposób nie wykorzystuje, ani nie użytkuje hal garażowych w prowadzonej działalności gospodarczej – miejsca postojowe w halach garażowych do czasu sprzedaży pozostają nieużywane, spółka nie wynajmuje ich ani nie udostępnia podmiotom trzecim. W tym zakresie bez znaczenia pozostaje fakt prawnego wyodrębnienia hal garażowych.

Analogiczna sytuacja występuje w przypadku pozostałej części budynków mieszkalnych będących własnością spółki i przeznaczonych na sprzedaż, które w związku z tą sprzedażą są wyodrębniane prawnie – dopiero w momencie sprzedaży – jako lokale mieszkalne i wydawane nowym właścicielom. W tym zakresie brak zajęcia części budynków mieszkalnych na prowadzenie działalności gospodarczej nie budzi wątpliwości organów podatkowych, jak i sądów administracyjnych – lokale te są opodatkowane jako budynki mieszkalne niezajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, czyli najniższą stawką podatku od nieruchomości.

W konsekwencji w ocenie sądu skoro znajdujące się w posiadaniu spółki i przeznaczone na sprzedaż mieszkania w budynkach mieszkalnych nie są traktowane jako zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, to analogicznie hale garażowe w budynkach mieszkalnych jako dokładnie w ten sam sposób niezajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, również nie powinny podlegać opodatkowaniu według najwyższej stawki podatku od nieruchomości (od budynków mieszkalnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej).

Skład orzekający, mając na uwadze uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 lutego 2012 r. (sygn. akt II FPS 4/11), który orzekł w niej, że hale garażowe stanowiące przedmiot odrębnej własności, usytuowane w budynku mieszkalnym powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki dla tzw. budynków pozostałych.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 listopada 2019 r. (sygn. I SA/Po 414/19)

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!