Odpisy amortyzacyjne a podatek

W sprawie rozpoznanej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z 16 lipca 2020 r. (sygn. akt I SA/Ke 87/20) spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji podatkowej. We wniosku wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przemysłu spożywczego. Posiada nieruchomości, w skład których wchodzą budowle w rozumieniu ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: UPOL). Podatnik jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, a posiadane środki trwałe, w tym budowle, amortyzuje podatkowo dokonując od nich odpisów amortyzacyjnych. Posiadane budowle z biegiem czasu zostają zamortyzowane w całości, w związku z czym podatnik zaprzestaje dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Budowle nie stanowiły przedmiotu umowy leasingu, jak również nie była dokonywana w stosunku do nich aktualizacja wyceny środków trwałych.

Budowle zamortyzowane bez odpisów

Podatnik chciał wiedzieć, czy podstawę opodatkowania dla budowli całkowicie zamortyzowanych będzie stanowiła ich wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, uwzględniająca dotychczas poczynione odpisy amortyzacyjne od tychże budowli, zgodnie z art.4 ust. 1 pkt 3 UPOL. Zdaniem podatnika podstawę opodatkowania dla budowli całkowicie zamortyzowanych będzie stanowiła ich wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, z jednoczesnym uwzględnieniem dotychczas poczynionych odpisów amortyzacyjnych od tychże budowli.

Prezydent miasta wydał interpretację podatkową, w której uznał stanowisko spółki za błędne. Wskazał, że podstawę obliczania amortyzacji w danym roku stanowi wartość niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych – ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego (art. 4 ust. 1 pkt 3 UPOL). Jeżeli od budowli lub ich części nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa, określona przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 4 ust. 5 UPOL. W art. 4 ust. 1 pkt 3 UPOL ustawodawca przewidział sposób opodatkowania budowli całkowicie zamortyzowanych, inny niż w art. 4 ust. 5 UPOL, dotyczącym budowli w ogóle nieamortyzowanych. Zasadą jest, że podstawę opodatkowania dla budowli podlegających amortyzacji, stanowi ich wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku.

W ocenie prezydenta miasta przepis art. 4 ust. 1 pkt 3 UPOL jest jasny. Zarówno w odniesieniu do budowli podlegających amortyzacji, jak i zamortyzowanych wartość ustalana zgodnie z przepisami o podatkach dochodowych nie podlega pomniejszeniu o dokonane odpisy amortyzacyjne. Wykluczona jest możliwość pomniejszania podstawy opodatkowania o poczynione w trakcie użytkowania odpisy amortyzacyjne. Zdaniem organu przepis wyraźnie stanowi, że podstawą opodatkowania jest ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego wartość, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne. Powyższe odnosi się zarówno do budowli podlegających amortyzacji, jak i zamortyzowanych.

W treści art. 4 ust. 1 pkt 3 UPOL mowa jest o wszystkich budowlach podlegających amortyzacji oraz o ich rodzaju (węższym podzbiorze), czyli budowlach zamortyzowanych. Skoro nie uwzględnia się odpisów od budowli podlegających amortyzacji (w tym tych w trakcie amortyzacji), to tym bardziej nie uwzględnia się ich po amortyzacji. Interpretacja art. 4 ust. 1 pkt 3 UPOL pozwala stwierdzić, że w okresie dokonywania amortyzacji budowli jej wartość, przyjmowana na potrzeby podatku od nieruchomości, nie podlega pomniejszeniu o odpisy amortyzacyjne. Zakończenie amortyzacji powoduje konieczność ustalenia wartości na dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. Będzie więc to, co do zasady, ta sama wartość, a więc niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, którą przyjmowano dla potrzeb opodatkowania w ostatnim roku amortyzacji budowli. Zatem w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych podstawą ich opodatkowania jest wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego niepomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Wartość podstawą obliczania amortyzacji

Spółka złożyła skargę na interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach. Wskazała, że w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych podatnik nie otrzymuje już korzyści w postaci możliwości faktycznego obniżenia podatku dochodowego, dlatego nieuzasadnione byłoby obciążanie go podatkiem od nieruchomości w takiej samej wysokości jak w okresie, gdy nieruchomość podlegała amortyzacji w podatku dochodowym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę. W uzasadnieniu wyroku sąd nie podzielił argumentacji spółki, że ustawodawca przy określeniu podstawy opodatkowania zróżnicował sposób ustalania wartości budowli w zależności czy ustalenie dotyczy budowli w trakcie amortyzacji czy też całkowicie zamortyzowanych. Zastrzeżenie, że podstawę opodatkowania stanowi wartość budowli lub jej części niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne odnosi się tak do budowli amortyzowanych, jak i zamortyzowanych. Chodzi o wartości aktualne dla okresów wskazanych w tym przepisie – 1 stycznia roku podatkowego, stanowiące podstawę obliczania amortyzacji, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych – wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.

Po zakończeniu dokonywania odpisów amortyzacyjnych, podstawa opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości jest identyczna, jak w trakcie amortyzowania tej rzeczy jako środka trwałego. Stanowi ją wartość rozumiana jako podstawa obliczania amortyzacji z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!