System kaucyjny – sposób na wyższy odzysk opakowań z tworzyw sztucznych

Robert Szyman – dyrektor Polskiego Związku Przetwórców Tworzyw Sztucznych (PZPTS) – twierdzi, że w systemie odzysku odpadów tworzyw sztucznych świetnie odnajduje się system depozytowy (kaucyjny), który może spowodować, że odzysk opakowań będzie wyższy niż 90 proc.

Recykling w gospodarce obiegu zamkniętego wszystkich materiałów jest procesem, który stanowi jeden z filarów idei „3 R”: Reduce, Reuse, Recycle (ang. zredukuj, użyj ponowne, poddaj recyklingowi). Celem jest zmniejszenie zużycia materiałów, w tym także tworzyw sztucznych tam, gdzie jest to możliwe.

Polega na ograniczaniu zbędnych i nadmiernych opakowań, stosowaniu opakowań wielorazowych. Natomiast tam, gdzie nie da się zastosować dwu pierwszych koncepcji, ze względu również na aspekty środowiskowe, zaleca się wprowadzanie opakowań przydatnych do recyklingu.

Może Cię zainteresuje: Gospodarowanie odpadami – przepisy i praktyka

– Nie możemy wycofać opakowań, bez względu na to, czy to są opakowania z tworzyw sztucznych, czy z innych materiałów, ponieważ pełnią bardzo istotną funkcję w kontekście ochrony żywności. Przede wszystkim przedłużają przydatność żywności do spożycia, co ma ogromne znaczenie w kontekście śladu środowiskowego, jaki pozostawia żywność – podkreśla dyrektor generalny PZPTS.

Ślad środowiskowy obejmuje szeroki zakres czynników wpływających na środowisko naturalne w trakcie procesu produkcji: zapotrzebowanie na energię, zużycie wody, ilość odpadów stałych w procesie produkcji, emisję CO2, tworzenie smogu, zmiany pH w wodzie i glebie czy potencjał niszczenia warstwy ozonowej. A w przypadku opakowań z tworzyw sztucznych w porównaniu do żywności ślad środowiskowy pięciokrotnie niższy, jak podaje analiza Denkstatt, oparta na badaniach naukowych.

Z danych zawartych w raporcie doktora nauk środowiskowych Kennetha Greena „Plastics and Sustainability” (ang. „Plastiki i zrównoważony rozwój”) z października 2021 r. wynika, że wbrew obiegowej opinii wpływ środowiskowy tworzyw sztucznych jest znacznie mniejszy niż materiałów alternatywnych.

Przykładowo wyprodukowanie 1000 toreb papierowych generuje (zużywa lub wytwarza): 2606 MJ energii, 23,2 kg paliw kopalnych, 33,9 kg odpadów stałych, 80 kg CO2 i 4 tony wody. W przypadku 1000 toreb z tworzyw sztucznych biokompostowalnych ilości są porównywalne: 2070 MJ energii, 41,5 kg paliw kopalnych, 19,2 kg odpadów stałych, 180 kg CO2 i 4 tony wody. W przypadku 1000 toreb ze zwykłego polietylenu dane prezentują jednak sporą różnicę na korzyść tych ostatnich: 763 MJ energii, 14,9 kg paliw kopalnych, 7 kg odpadów stałych, 40 kg CO2 i ok. 200 kg wody.

Może Ci się spodoba: Będzie limit na odpady przywożone do punktów zbiórek?

Tworzywa sztuczne są wytwarzane z węglowodorów znajdujących się w paliwach kopalnych, w szczególności w ropie naftowej i jej pochodnych. Organizacje proekologiczne zarzucają producentom tworzyw sztucznych m.in. to, że wytwarzanie plastiku wyczerpuje zasoby surowców nieodnawialnych.

Możemy także znacznie ograniczyć zużycie tworzyw z surowców pierwotnych właśnie w wyniku zwiększania strumienia surowców z recyklingu, co pozwoli wielokrotnie wykorzystywać ten sam materiał.

Zdaniem dyrektora PZPTS w przypadku produkcji opakowań plastikowych istotne jest również założenie „im prościej, tym lepiej”.

– Poprzez ekomodulację można pozbyć się w prosty sposób opakowań nadmiernych, niepotrzebnych, które są złożone z różnych struktur materiałowych. Przedsiębiorcy, którzy będą wprowadzać opakowania trudniejsze do recyklingu czy opakowania nadmierne – powinni płacić wyższe stawki w systemie Rozszerzonej Odpowiedzialności Producenta – sugeruje Robert Szyman.

Źródło: PAP 

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!